Jæja. Ég veit varla hvar ég á að byrja.

Börnin dafna vel. Sá yngsti er tveimur staðalfrávikum fyrir ofan meðallag í hæð og þyngd og sjálfsagt fleiri staðalfrávikum ofar meðalbörnum hvað varðar hárprýði, geðprýði og fegurð. Bróðir hans er kominn á hrakfallabálks-aldurinn þar sem lífsgleðin er svo mikil að hann gleymir að horfa fram fyrir sig þegar hann hleypur um í gleði sinni og er farinn að reyna ýmsar jafnvægisæfingar sem geta endað með skrámum og marblettum. Unglingsstúlkan lauk 9. bekk með glans, fékk fínar einkunnir bæði í grunnskólanum og tónlistarskólanum. Hún er byrjuð að vinna í Krónunni. Fyrsti dagurinn var hörmung en annar dagurinn miklu betri, svona er aðlögunarhæfnin góð í minni ætt.

Skröggur sigldi til Færeyja en við börnin héldum til á Héraði á meðan. Þar gerði ég ekkert nema hekla dúk og hugsa um börnin mín, fara í snyrtingu og liggja í leti.

Svo liðu dagarnir, Skröggur kom heim í tæka tíð fyrir útskriftina mína sem var í gær. Ritgerðin mín hitti í mark því ég fékk tvenn verðlaun fyrir hana. Það þýðir að ég ætti ekki að verða í vandræðum með að afla styrkja til að gefa út foreldraritið mitt.

En næstu skriftir verða saga handa Soffíu sem ætlar að gefa út bók með reynslusögum um brjóstagjöf. Hún er núna að safna sögum í bókina og ég skora á ykkur að senda henni sögur!