Í dag fór ég á fasteignasöluna, skrifaði nafnið mitt á óteljandi pappíra og óteljandi sinnum og borgaði margar milljónir. Pappírssnepillinn Umboð var félagi minn í þessum kaupum þar sem maki minn Skröggur er norður í Rassgati að kenna. Ég vona að Umboð hafi tekið vel eftir því sem fram fór því ég var hálfsofandi yfir smáa letrinu sem var lesið frá orði til orðs eintóna röddu.

Þar sem ég er nú sjómannsekkja hefur He-man þurft að flakka meira á milli fólks en áður. Í þessari viku hefur hann farið jafn oft í pössun og síðasta árið. Hann er kominn með snert af áfallastreituröskun í kjölfarið og vaknar upp með látum til að athuga hvort mamman sé þarna nálægt. En plúsinn við þetta er að hann hefur loksins fundið ástæðu til að segja "mamma". Og var kominn tími til, barnið að verða 19 mánaða gamalt! Það er töluvert sætara að vera "mamma" en "koddu". Svo hef ég hvergi lesið að börn læri að jarma og mjálma áður en þau segja "mamma"... kannski ég ætti að endurskoða samskiptin á heimilinu!